Albertus Otto Drost
Albertus Otto Drost werd geboren in Staphorst en trouwde in 1922 met Alberdina Jacoba Keus. Samen kregen ze twee zonen: Eduard Frederik, geboren in 1923, en vijf jaar later Frederik Gerard (Freddy). Albertus was edelsmid en fotograaf, en stond in Staphorst bekend als de man die de streeksieraden maakte en repareerde. Ook was het mogelijk om bij hem foto’s te laten ontwikkelen. Zijn zoon Eduard was zijn beoogde opvolger in het bedrijf. Freddy had meer interesse in het bakkersvak.
Hij had een goed technisch inzicht en was een vakkundige ambachtsman. Hoewel hij niet actief in het verzet was, stond hij vijandig tegenover de Duitsers en verbrak het contact met iemand die sympathieën voor de bezetter had. Zijn bekendheid in het vak kan de reden zijn geweest dat hij op de arrestantenlijst terechtkwam.
Het is duidelijk dat vader en zoon hun best deden om tijdens hun gevangenschap bij elkaar te blijven. Nog tijdens de oorlog ontving de familie Drost het bericht dat Eduard was overleden. Dit leidde ertoe dat mevrouw Drost een poging ondernam om haar man vrij te krijgen, met het argument dat het familiebedrijf voortgezet moest worden om de Staphorster cultuur, en in het bijzonder de klederdracht, te behouden. Deze poging was tevergeefs, en het is onzeker of Albertus Drost op dat moment nog in leven was. De kampadministratie vermeldt zijn overlijden op 31 januari 1945, maar volgens Freddy stierf zijn vader na de dood van Eduard, mogelijk op 17 maart 1945. Volgens een oud kampgenoot zou Albertus bij het sterfbed van Eduard aanwezig zijn geweest en gezegd hebben dat zijn zoon de opvolger van het bedrijf was, omdat Freddy geen interesse had in het vak. Freddy zette de zaak samen met zijn moeder voort en sloot uiteindelijk in 2010, op 82-jarige leeftijd, de werkplaats, waarna de gereedschappen en inventaris aan de gemeente Staphorst werden verkocht.
Albertus was een vakkundige en toegewijde ambachtsman. Ondanks zijn afkeer van de bezetter was hij geen verzetsstrijder. Zijn zorg voor het behoud van zijn ambacht en de cultuur van Staphorst blijkt uit zijn pogingen om het familiebedrijf voort te zetten, zelfs in de zwaarste tijden van de oorlog.
Klik op de foto om terug te gaan naar het overzicht